در استان آذربایجان، شمال غربی ایران، تبریز است.
این سکونتگاه باستانی بلایای مختلف مرتبط با زلزله و همچنین تهاجمات خارجی توسط مغول ها، تامرلان، عثمانی ها و ساکنان روسی را پشت سر گذاشته است.
یکی از رایج ترین لهجه های ترکی که توسط ساکنان تبریز صحبت می شود.
ایران و جهان هر دو تبریز را به عنوان قطب مهم و مشهور تولید فرش ایرانی می دانند.
سنت های غنی هنرهای زینتی و کاربردی بسیار تحت تأثیر آن قرار گرفت.
تجارت روفرشی نیکزاد یزد در حال حاضر بسیار بزرگ است و کیفیت آن از صنایع دستی عالی تا درجه های اولیه و ارزان بازار را شامل می شود.
یکی از متنوع‌ترین مجموعه‌های نقوش را می‌توان در تبریز یافت که شامل فرش‌های مدالیون، هراتی/ماهی، فیگولار، تصویری و حتی سه‌بعدی می‌شود.
قالیچه های اصفهان (سوغات و صنایع دستی اصفهان) کیفیت فوق العاده ای دارند.
آنها بر روی پایه های ابریشمی یا پنبه ای، با پشم ابریشمی و صاف، و شمعی که محکم بافته شده است، گره خورده اند.
قالی‌های اصفهان در طول تاریخ از مرغوب‌ترین و گران‌ترین فرش‌های موجود بوده‌اند.
رایج ترین الگوی مدالیون مرکزی است که توسط درختان یا گل هایی با رنگ آبی، قرمز یا نیلی در پس زمینه ای عاج احاطه شده است.
مضامین شاه عباسی، گلدان ها، نقوش باغ و درخت زندگی و قطعات تصویری از دیگر اجزاء و نقوش رایج طراحی هستند.
نایین که غالباً نایین خوانده می شود، شهری به مساحت 150 کیلومتر مربع در مرکز ایران است.
نایین در مقایسه با اصفهان، کاشان و یزد، سه قطب قدیمی‌تر بافندگی ایران، بازیگر نسبتاً جوانی در صنعت فرش است.
برخی از خانواده‌های قالی‌باف نایین از اواسط دهه 1330 شروع به ساخت فرش‌هایی با طرح‌های اصفهانی کردند و پس از مدتی به سبک خاص خود روی آوردند.
به دلیل کارگاه های عالی منطقه، طرح های بسیار دقیق و نفیسی تولید شد.
فرش‌های سنتی نایین دارای نقش و نگاری عجیب هستند که آنها را حتی از نفیس‌ترین فرش‌های ایرانی متمایز می‌کند.
طرح سنتی آبی و سفید که گاهی با مدالیون تیره تری در وسط همراه است، جلوه ای ارزشمند و زیبا دارد.
