اولین زنبورها در حدود 140 تا 150 میلیون سال پیش از طریق تکامل زنبورهای خانواده Sphecidae روی زمین ظاهر شدند. بنابراین در طول ظهور اولین گل گیاهان گل نباتی.
هر جا که انسان این حشرات نجیب را یافت، عسل موضوع تمثیل ها و افسانه های بسیاری بوده و هست. از اولین منابع مکتوب مشخص شده است که عسل زنبور عسل قبلاً در دوران باستان شناخته شده بود.
قرن هاست که از آن به عنوان یک ماده تشکیل دهنده در بسیاری از محصولات غذایی و نوشیدنی و همچنین یک محصول شیرین کننده و طعم دهنده و نه به ندرت دارویی استفاده می شود.
در دین و نمادشناسی نیز اهمیت داشت. به عنوان مثال، در گرجستان باستان، عسل به طور نمادین مردگان را در سفر به زندگی پس از مرگ “همراه” می کرد.
استفاده معنوی و درمانی عسل اصل گون در هند باستان در وداها، کتب هندوئیسم و پزشکی آن زمان ثبت شده است. در مصر باستان از عسل برای شیرین کردن کیک ها و شیرینی ها و همچنین در بسیاری از غذاهای دیگر استفاده می شد و همچنین به عنوان پیشکش به خدای باروری مصری Min تقدیم می شد.
مردم باستان خاور نزدیک و مصر از عسل برای مومیایی کردن استفاده می کردند. حیوانات. مردگان در روم باستان از آن به عنوان یک داروی تقویت کننده جنسی و به عنوان بهترین دارو برای التیام زخم، مخلوط با بره موم استفاده می شد.
هنر زنبورداری (می فنگ) از زمان های بسیار قدیم در چین وجود داشته است. در کتاب «قوانین طلایی موفقیت در کسب و کار» (Jīng Shāng Băo Diăn)، اثر متفکر باستانی فن لی (范 蠡)، قطعاتی به هنر زنبورداری و اهمیت وضعیت کندو برای کیفیت اختصاص داده شده است.
از عسل به دست آمده عسل همچنین از زنبورهای بدون نیش در میان آمریکای باستان جمع آوری می شد، زیرا زنبورهای عسل اروپایی ما بیش از 200 سال پیش به آنجا رسیدند.
تا به امروز، زنبورها به عنوان حشرات مقدس در آنجا به حساب می آیند و عسل به طور گسترده برای اهداف آشپزی استفاده می شود.
با این حال، قدیمی ترین مدرک شناخته شده برای جمع آوری عسل توسط انسان، نقاشی های غار بیش از 8000 سال در Cueva de la Araña، در اسپانیا است.
