درخت خرما هزاران سال است که الهام گرفته و تغذیه می کند و اعتقاد بر این است که یکی از قدیمی ترین درختان کشت شده در جهان است.
اگرچه منشأ دقیق نخل خرما خاصویی جم در هاله ای از ابهام باقی مانده است، اکتشافات در بین النهرین و دره نیل مصر ثابت می کند که این درختان گرامی در حدود 4000 سال قبل از میلاد بوده اند.
یک شگفتی طبیعی، نخل خرما حدود پنج سال میوه می دهد اما تا 100 سال عمر می کند. ارتفاع درختان در صورت رشد کامل تا 30 متر می رسد، که مشخصه آن تنه متمایز آنها از الیاف چوبی روی هم قرار گرفته که به نظر می رسد شبیه خوشه است، و تاجی از برگ های پینه دار سبز رنگ.
به لطف شیوه‌های کشاورزی باستانی و مهارت‌های قدیمی، خرما در سراسر خاورمیانه و فراتر از آن به وفور رشد کرده است و به خاطر میوه‌های ارزشمند و نمادهای همیشگی آن مورد احترام است.
تمدن های باستانی که عموماً به عنوان “درخت زندگی” از آن یاد می شود، زمانی به درخت خرما برای ملزومات زندگی نگاه می کردند از شاخه ها و تنه های آن در ساخت خانه های معمولی در گذشته استفاده می شد.
در حالی که از میوه خرما برای اهداف دارویی و به عنوان مثال استفاده می شد. در اقلیم های خشک غیر از این از رزق استقبال کنید.
همانطور که درختان در سراسر خاورمیانه و سپس به سایر اقلیم های خشک در سراسر جهان گسترش یافتند، شروع به پرورش معنای معنوی کردند. در متون دینی یهودیت، مسیحیت و اسلام به درختان خرما اشاره شده است.
یکشنبه نخل، جشنی که مسیحیان و یهودیان آن را جشن می گیرند، ریشه در برکت و قرار دادن استراتژیک شاخه های خرما دارد، در حالی که در یونان باستان، این درخت نماد آپولو بود که در زیر درخت خرما در جزیره دلوس متولد شد.
نخل خرما نیز بیش از 20 بار در قرآن کریم ذکر شده است و ارتباط نزدیکی با دین اسلام دارد. این مکان که به طور رسمی در فهرست میراث ناملموس یونسکو ثبت شده است، از دیرباز نمادی از رفاه در جهان عرب بوده است.
حتی امروزه نیز مرسوم است که از بازدیدکنندگان در خاورمیانه با سرو خرمای تازه به عنوان استقبال گرم استقبال می کنند.
