ذرت، ساقه ذرت، پوست پنبه دانه و ذرت علوفه ای خراسان رضوی نیز می توانند به عنوان منابع فیبر در جیره غذایی نشخوارکنندگان استفاده شوند. پوسته برنج از نظر ارزش کمتر است، در حالی که بقیه شبیه به کاه هستند.
سیلو با بسته بندی گیاهان نابالغ در یک ظرف نگهداری دربسته و اجازه دادن به تخمیر برای تولید اسیدهای استیک و لاکتیک ساخته می شود که خوراک مرطوب را حفظ می کند.
ذخیره سازی ممکن است در سیلوهای برج عمودی یا در ترانشه هایی در زمین باشد. غلظت رطوبت اولیه علوفه بسته به نوع سیلاژ باید بین 50 تا 70 درصد باشد.
سطوح رطوبت پایین می تواند باعث ایجاد مشکل در به دست آوردن بسته بندی کافی برای خروج هوا شود و ممکن است منجر به قالب گیری یا سایر فسادها شود.
رطوبت بیش از حد باعث از بین رفتن مواد مغذی در اثر نشت و تولید سیلاژ بسیار اسیدی و نامطلوب می شود.
علوفه سیلو شده را می توان برای مدت طولانی تری با اتلاف کمتر مواد مغذی نسبت به یونجه خشک نگهداری کرد.
ارزش غذایی سیلو بستگی به نوع علوفه سیلو شده و موفقیت آمیز بودن آن دارد. در تهیه سیلو از ذرت، سورگوم، علف‌ها و گاهی علوفه‌های حبوبات استفاده می‌شود.
محصولات ریشه ای به دلایل اقتصادی کمتر از گذشته به عنوان خوراک دام استفاده می شود. چغندر (آنگ)، روتاباگا، کاساوا، شلغم و گاهی اوقات سیب زمینی اضافی به عنوان خوراک استفاده می شود.
در مقایسه با سایر خوراکها، محصولات ریشه از نظر محتوای ماده خشک و پروتئین کم هستند. آنها بیشتر انرژی می دهند.
مقادیر کاه باقی مانده پس از برداشت محصولات گندم، جو، جو و برنج به عنوان خوراک دام و سایر نشخوارکنندگان استفاده می شود. نی ها پروتئین کم و فیبر زیادی دارند. قابلیت هضم کم است
کاه در نگهداری از حیوانات بالغ در مواقعی که سایر خوراکها کمبود دارند مفید است، اما از نظر تغذیه بسیار کم است که نمی‌تواند غذای رضایت‌بخشی برای دوره‌های طولانی باشد.
مگر اینکه با سایر خوراک‌هایی که پروتئین، انرژی قابل هضم و مواد معدنی مورد نیاز برای رشد و تولید را تامین می‌کنند، تکمیل شود. .
