جسد پنهان شده در روفرشی 12 متری طرح فرش خبر داغ امروز روزنامه ها بود

تداوم تاریخی تولید فرش و حضور آماتورها در ادوار مختلف گویای این واقعیت است که بعد فرهنگی فرش ایرانی بر بعد تجاری و مالی آن ارجحیت دارد.

همانطور که در بالا اشاره کردیم، ویژگی های فنی فرش ایرانی که هویت آن را تشکیل می دهد، کیفیت استثنایی آن را تضمین کرده است.

پشم مورد استفاده در بافت قالی های ایران باستان و روفرشی 12 متری طرح فرش و همچنین رنگ های طبیعی به دست آمده از گیاهانی مانند جنون، گردو، برگ تاک و غیره.

که همگی گیاهان منطقه ای هستند، محصولی کاملا ایرانی هستند.

کیفیت استثنایی این مواد اولیه و سازگاری آنها با زمان حال، دوام بی نظیری به فرش ایرانی بخشیده است.

جالب است بدانید که تسلط بر این هنر در مجموع چنین قلمرو وسیعی با ارائه تنوع جغرافیایی استثنایی، امکان خلق هنری متنوع، متنوع و بدیع را در تمامی مناطق فراهم کرده است.

همین ماده اولیه، برای مثال رنگ مادر، بسته به اینکه توسط صنعتگر کرمانی یا متخصص کردستان ایران استفاده شده باشد، به وضوح نتیجه متفاوتی می دهد.

بر اساس یک تصور غلط رایج، نقشه یک عنصر ثابت و قابل نمایه سازی است که تولید مثل آن را می توان تا بی نهایت به صورت دستی یا از طریق فرآیندهای صنعتی ضرب کرد.

حتی اگر برخی از طرح‌های معمولی فرش ایرانی به این سرنوشت دچار می‌شدند، با این حال بر حسب مناطق تولید خود تفاوت‌های خاصی را حفظ می‌کردند: طرحی با عنوان ماهی (به اطلاعیه مراجعه کنید) در بیش از صد نسخه تکثیر شده است.

بار دیگر تنوع و غنای فرهنگی ایران به عنوان ضامن اصالت هنر فرش ایرانی که بازتولید آن در خارج از کشور دشوار است، دخالت می کند.

همچنین تقلید از برخی نقوش ایرانی است که اغلب به عنوان دلیل اصلی افت فروش فرش ایرانی در بازارهای خارجی ذکر می شود.

اگرچه این موضوع در حیطه کارشناسان قرار می گیرد، اما تنها دسته خاصی از قالی های کارگاه های شهری، با نقشه های کشیده شده یا حتی چاپ شده و در خارج از مرزهای ما قابل دسترسی است، توسط خارجی ها تکثیر شده است.

در عین حال، بافندگی مکانیکی که از نقوش صنایع دستی استفاده می کند، به عدم تعادل این بازار خاص کمک زیادی می کند.

غنی ترین و اصیل ترین محدوده مربوط به محیط روستایی است که در آن بافت به صورت بداهه و بدون نقشه ترسیمی مشخص انجام می شود.

این فرش ها بیشتر از الگوهای منطقه ای و اجدادی الهام گرفته شده اند.

اگر این بخش از کمک های جدی بهره مند شود، می تواند بقا و تداوم هنر فرش ایران را تضمین کند.