ثابت شده است که کاروتنوئیدهای موجود در خرمای پیارم سیاه سلامت قلب را ارتقا می دهند و همچنین ممکن است خطر اختلالات مربوط به چشم مانند دژنراسیون ماکولا را کاهش دهند.
اسیدهای فنولیک که به دلیل خواص ضد التهابی خود شناخته می شوند، ممکن است به کاهش خطر سرطان و بیماری قلبی کمک کنند.
خرما حاوی انواع مختلفی از آنتی اکسیدان ها است که ممکن است به پیشگیری از ابتلا به برخی بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی، سرطان، آلزایمر و دیابت کمک کند.
خوردن خرما ممکن است به بهبود عملکرد مغز کمک کند.
مطالعات آزمایشگاهی نشان داده اند که خرما برای کاهش نشانگرهای التهابی مانند اینترلوکین 6 (IL-6) در مغز مفید است. سطوح بالای IL-6 با خطر بیشتر بیماری های عصبی مانند آلزایمر مرتبط است.
علاوه بر این، مطالعات دیگری از جمله مطالعات حیوانی نشان داده‌اند که خرما برای کاهش فعالیت پروتئین‌های بتا آمیلوئید که می‌توانند پلاک‌هایی در مغز ایجاد کنند، مفید است.
هنگامی که پلاک ها در مغز جمع می شوند، ممکن است ارتباط بین سلول های مغزی را مختل کنند که در نهایت می تواند منجر به مرگ سلول های مغز و بیماری آلزایمر شود.
یک مطالعه حیوانی نشان داد که موش‌هایی که با غذای مخلوط با خرما تغذیه می‌شوند.
حافظه و توانایی یادگیری و همچنین رفتارهای مرتبط با اضطراب کمتری نسبت به موش‌هایی که خرما را مصرف نمی‌کنند، به‌طور قابل‌توجهی بهتر است.
خواص بالقوه تقویت مغز خرما به محتوای آنتی اکسیدان های شناخته شده برای کاهش التهاب از جمله فلاونوئیدها نسبت داده شده است.
با این حال، مطالعات انسانی بیشتری برای تایید نقش خرما در سلامت مغز مورد نیاز است.
خرما ممکن است برای کاهش التهاب و جلوگیری از تشکیل پلاک در مغز مفید باشد، که ممکن است برای پیشگیری از بیماری آلزایمر مهم باشد.
خرما به دلیل پتانسیل آنها برای ترویج و تسهیل زایمان دیررس در افراد باردار مورد مطالعه قرار گرفته است.
