جوراب شلواری که برای مد پوشیده می شود ساختار استانداردی دارد.
بالای کمر یک کش قوی است.
قسمت پوشاننده باسن (ناحیه شورت) از مواد ضخیم تری نسبت به پاها تشکیل شده است.
جفت یا فاق نیز ماده محکم تری است که گاهی از پنبه ساخته می شود.
پایه‌های ساپورت زنانه نانو از نازک‌ترین مواد ساخته شده‌اند که ساختاری ثابت تا انگشتان پا دارد، که ممکن است برای محافظت در برابر سایش تقویت شود.
با این حال، شکایت همیشگی از جوراب شلواری این است که آنها به طور مکرر “دویدن” یا پاره می شوند، که تضمین می کند که پوشندگان باید دائماً جفت های جدید بخرند.
جوراب شلواری در طیف وسیعی از سبک ها موجود است.
شفافیت لباس، که به صورت عددی «انکار»/ «dtex» بیان می‌شود، از 3 (بسیار کمیاب، بسیار نازک، به سختی قابل مشاهده) تا 20 (طبق استاندارد) تا 30 (نیمه مات) متغیر است.
جوراب شلواری در انواع رنگ ها و بافت ها (الگوها) به فروش می رسد.
در لباس های تجاری، بافت معمولاً خنثی است و رایج ترین سایه ها بژ، خاکستری، سفید و مشکی است، در حالی که سبک های مد محبوب در بین خانم های جوان شامل طیف گسترده ای از رنگ ها و بافت ها است.
جوراب شلواری به عنوان بخشی از کمد لباس زیر در نظر گرفته می شود و بنابراین برای بسیاری از مردان وقتی آنها را بر روی لباس پوشنده می بینند، روشن می شود.
استایل‌هایی که براق، ابریشمی و تا کمر صاف هستند، برای بسیاری از مردان جذابیت دارند و ویژگی‌های جذاب آنها حتی باعث ایجاد احساسات شبه ترنسوستی در مورد زنانه‌ترین لباس زنانه می‌شود.
بیشتر جوراب‌های شلواری از نایلون و مقدار کمی اسپندکس تشکیل شده‌اند که خاصیت ارتجاعی و فرمی که مشخصه جوراب شلواری مدرن است را فراهم می‌کند.
متأسفانه، پارچه نایلونی تا حدودی مستعد پارگی است و معمول است که شیلنگ بسیار ضخیم بلافاصله پس از گیرکردن بر روی چیزی ناهموار یا تیز، “اجرا” کند.
