مواد معدنی میکا مورد انتظار در سنگ گرانیت صنعتی شامل مسکویت یا بیوتیت است. میکاها در ورقه های بسیار نازک ایجاد می شوند.
آنها اغلب در «کتاب‌هایی» از صفحات متعددی هستند که روی هم چیده شده‌اند. سطوح این ورق ها دارای درخشندگی زجاجیه ای با انعکاس بالایی خواهند بود.
لبه های یک “پشته ورق” شبیه به لبه یک پشته کارت های بازی است.
گرانیت یک سنگ پلوتونیک است که در آن کوارتز بین 10 تا 50 درصد از اجزای فلسیک را تشکیل می دهد.
فلدسپات قلیایی 65 تا 90 درصد از کل محتوای فلدسپات را تشکیل می دهد. بکارگیری این تعریف مستلزم شناسایی و کمیت مواد معدنی یک زمین شناس ذیصلاح است.
این نوع تجزیه و تحلیل نمی تواند دقیقاً توسط یک دانش آموز در کلاس درس یا یک زمین شناس در این زمینه انجام شود.
این نمونه ای از پیچیدگی هایی است که می تواند در تعیین نام رسمی به یک سنگ آذرین دخیل باشد.
بسیاری از سنگ هایی که با استفاده از تعریف دوره مقدماتی به عنوان “گرانیت” شناخته می شوند توسط سنگ شناس “گرانیت” نامیده نمی شوند.
در عوض ممکن است گرانیت های قلیایی، گرانودیوریت ها، پگماتیت ها یا آپلیت ها باشند. این نام ها برای انواع خاصی از گرانیت است.
این نام ها مستلزم در نظر گرفتن اندازه دانه و ترکیب معدنی سنگ هستند – فراتر از تعیین گرانیت بودن سنگ.
یک سنگ شناس ممکن است این سنگ ها را به جای گرانیت، “سنگ های گرانیتوئیدی” بنامد. انواع مختلفی از گرانیت بر اساس ترکیب و بافت معدنی وجود دارد.
استفاده از کلمه گرانیت در صنایع سنگ و سنگ خرد شده با کاربرد زمین شناسان متفاوت است. در این صنایع، نام “گرانیت” به سنگ آذرینی اطلاق می شود که دارای معیارهای زیر باشد:
- سنگی با دانه های قابل مشاهده که با یکدیگر در هم تنیده اند
- سنگی که سخت تر از مرمر است
