شال گردن بافتنی که چروک صورت را از بین می برد

شال کولو بافته شده در کولو، هیماچال پرادش، که با حاشیه های طرح دار مشخص می شود، شال کولو از انواع پشم های درشت محلی از گوسفندان پرورش یافته در منطقه، یا پشم های خوب مانند پشمینه، آنگورا و مرینو ساخته می شود.

شال گردن بافتنی بدنه ای مشکی، خاکستری یا سفید طبیعی با حاشیه های رنگارنگ در دو انتها دارد و گهگاه نقوش گلی دارد که در سراسر بدن به رنگ های روشن مانند قرمز، زرد، صورتی، سبز، نارنجی و آبی ظاهر می شود.

اعتقاد بر این است که سبک بافت شال‌ها از Kinnaur سرچشمه گرفته و در اواسط قرن نوزدهم، زمانی که بافندگان از Kinnaur به منطقه مهاجرت کردند، به Kullu معرفی شد.

پیش از این، شال‌هایی که در کولو بافته می‌شد، ساده، چک‌دار یا چهارخانه بود، با تغییرات جزئی در بافت جناغ و عدم وجود نقش.

کولووی‌ها شروع به ساخت پاتوس طرح‌دار (لباس‌های پشمی مانند شال بلند که عمدتاً توسط زنان می‌پوشیدند) بر اساس چنلیس (شال)، دوهروس (شال پشمی بلند) پاتوس و لوئیس (شال پشمی که عمدتاً توسط زنان می‌پوشید) مردم کیناوری شروع کردند.

سبک بافت Kullu با بافت Kinnaur در استفاده از نخ دوتایی برای الگوسازی که ظاهر و احساس درشت‌تری به طرح می‌دهد و همچنین استفاده از رنگ‌های روشن و فلورسنت در الگوها متفاوت است.

این شال همچنین ممکن است توسط بوشهری‌ها از رامپور شیملا که در دهه 1940 به کولو مهاجرت کردند، به کولو معرفی شده باشد.

استاد بافنده Tanjenram Bhagat با بافتن اولین شال Kullu که امروزه به رسمیت شناخته شده است، پس از سفارش به بافتن طرح Kullu pattu در هر دو انتهای شال در سال 1942 اعتبار دارد.

همچنین اعتقاد بر این است که او اولین تعاونی بافندگان Kullu را تشکیل داده است.

همچنین اعتقاد بر این است که دویکا رانی، هنرپیشه سینمای هند، در سال 1942 به استاد بافنده شرو تام از روستای بانونتار سفارش داد تا شال ببافد، پس از آن شال ها شهرت یافتند و به صورت تجاری شروع به تولید گردد.