ذرات زیر میکروسکوپی پلاستیک شکسته می توانند مانند گرد و غبار در هوا شناور شوند و استنشاق شوند.
زباله‌های پلاستیکی راه خود را به اقیانوس باز می‌کنند، زیرا اکثریت بزرگ آن‌ها در خشکی بدون تدابیر کافی پرتاب می‌شوند یا به محل دفن زباله پرتاب می‌شوند.
تصور مقدار زباله های پلاستیکی مانند صندلی پلاستیکی ناصر دست دوم که حتی در یک روز به محیط می ریزیم غیرممکن است.
در مدت زمانی که شما این مطلب را بخوانید حدود پنجاه هزار بطری پلاستیکی دور ریخته خواهد شد.
این بطری ها و درب بطری ها حدود یک سوم زباله های پلاستیکی را تشکیل می دهند.
یک سوم دیگر کیسه های پلاستیکی و بسته بندی مواد غذایی است.
سایر اقلام مرتبط با مواد غذایی – درب، نی، فنجان، ظروف پلاستیکی و بشقاب – بیشترین سهم را از بقیه تشکیل می دهند.
ذرات زیر میکروسکوپی پلاستیک شکسته می توانند مانند گرد و غبار در هوا شناور شوند و استنشاق شوند.
این کوچک سازی گاهی به صورت هدفمند انجام می شود، مانند میکروپلاستیک های اضافه شده به لوازم آرایشی و خمیر دندان.
اگرچه این ذرات افزوده شده برای شستن به آب فاضلاب در نظر گرفته شده است، اما همچنان به منبع آب آشامیدنی در سراسر جهان راه پیدا می کند.
ایالات متحده بیشترین پلاستیک را در آب لوله کشی خود دارد و آلودگی در بیش از 90 درصد آب آزمایش شده مشاهده شده است.
آب بطری بهتر نیست.
مطالعه ای در Frontiers in Chemistry نشان داد که 93 درصد آب بطری شده به طور متوسط حاوی 325 ذره پلاستیک در هر لیتر است.
ایالات متحده بیشترین پلاستیک را در آب لوله کشی خود دارد و آلودگی در بیش از 90 درصد آب آزمایش شده مشاهده شده است.
کوچکترین این ریز ذرات می تواند از سیستم گوارشی به جریان خون عبور کرده و در سراسر بدن پخش شود، از جمله عبور از سد خونی مغزی.
با نوشیدن آب آمریکا و تنفس هوای آمریکا، یک فرد بالغ در ایالات متحده حدود 100000 ذره میکروپلاستیک را در سال مصرف می کند.
اما برای اینکه سلامتی و محیط زیست را تهدید کند، نیازی نیست که پلاستیک ریخته شود یا به صورت میکروذرات آسیاب شود.
اگرچه پلاستیک بسیار بادوام است، اما در نهایت تجزیه می شود.
محصولات جانبی تجزیه می توانند مواد شیمیایی سمی را آزاد کنند.
