در سطح ابتدایی، پسرها اگر با یونیفرم معمولی با دوچرخه به مدرسه می‌روند، به سادگی این خطر را ندارند که لباس زیر خود را چشمک بزنند.
در مقابل، لباس فرم کلاس هفتم دخترانه اغلب دامنه کامل حرکت را محدود می‌کنند و مانع از ورزش در زمان بازی یا توانایی لذت بردن از ورزشگاه جنگلی می‌شوند.
مطالعات نشان داده است که دختران در پوشیدن یونیفرم ورزشی (ورزش های بیش از حد و بالاتر از برنامه زمان بندی شده) نسبت به روزهای معمولی فعال تر هستند و در صورت داشتن یونیفرم ورزشی تمایل بیشتری به دوچرخه سواری یا حمل و نقل فعال دارند.
برای دختران مسن تر، احساس راحتی و عدم مواجهه یک عامل کلیدی برای شرکت در ورزش یا بازی در زمان استراحت است.
با این حال برخی از مدارس هنوز هیچ گزینه جایگزینی برای دامن ارائه نمی دهند.
برای کودکان دارای اضافه وزن، لباس های نامناسب می تواند مانعی برای شرکت در فعالیت بدنی ایجاد کند.
گروه های اقلیت مذهبی، علیرغم عضویت در جامعه مدرسه، اغلب با طراحی و سیاست لباس مدرسه سازگار نیستند.
و سیاست های غیرقابل انعطاف یونیفرم مدرسه به طور معمول نیازهای دانش آموزان ترنسجندر را نادیده می گیرد.
بیشتر بخوانید: 4 دلیل که مدارس باید به دانش آموزان اجازه دهند هر روز لباس ورزشی بپوشند
لباس فرم بهتر برای یادگیری بهتر
واضح است که همان رفتار دیگر به معنای رفتار منصفانه نیست.
ما باید در رویکرد خود به عدالت تجدید نظر کنیم و برای دستیابی به نتایج مشابه، انعطاف پذیری را در نظر بگیریم.
در واقع، همه دانش‌آموزان می‌توانند از یک بازنگری کلی بهره ببرند، از اطمینان از ایمن بودن لباس‌های یکنواخت در برابر نور خورشید تا اجازه دادن به دانش‌آموزان برای پوشیدن لباس متناسب با شرایط آب و هوایی.
نیازی به یخ زدن در طول سرمای نامناسب در ماه نوامبر نیست، زیرا این سیاست مدرسه است که لباس های تابستانی باید در ماه های تابستان پوشیده شود.
در نهایت، ما باید از بحث‌های دوتایی در مورد خوب یا بد بودن لباس‌های فرم مدرسه فراتر برویم و با در نظر گرفتن عدالت، رفاه و انصاف روی بهبود لباس‌ها و سیاست‌ها تمرکز کنیم.
این به معنای طراحی لباس‌هایی است که پوشیدن آن راحت باشد، امکان حرکت آزاد، اجازه فعالیت بدنی و تشویق انتخاب‌های حمل و نقل فعال به مدرسه را فراهم کند.
مهمتر از همه، پوشیدن یکنواخت باید از راحتی روحی و جسمی و مهمتر از همه، یادگیری حمایت کند.
