تولید ذرت از جمله ذرت خوراک دام و طیور مانند تمام محصولات زراعی، تاثیری بر پایداری زیست محیطی دارد.
بنابراین، کاهش اثرات زیستمحیطی ذرت از طریق شیوههای تولید بهتر و استفاده از فناوریهای جدید، پایداری کاربری اراضی را بدون توجه به استفاده نهایی ذرت بهبود میبخشد.
چنین پیشرفتهایی شامل روشهای خاکورزی بدون خاکورزی یا خاکورزی حفاظتی برای کاهش فرسایش خاک و افزایش کربن آلی خاک، استفاده از گیاهان پوششی زمستانه برای کاهش رواناب مواد مغذی و استفاده از تکنیک های کشاورزی دقیق برای اعمال کود با نرخ های متغیر در سطح مزرعه برای به حداقل رساندن انتشار مواد مغذی است.
به محیط زیست و در عین حال بهبود عملکرد ذرت. در واقع، بهبودهای گذشته در عملکرد محصولات، از جمله ذرت، به کاهش اثرات زیست محیطی در هر واحد گوشت گاو 12 درصد از سال 1970 تا 20117 کمک کرده است.
صرف نظر از نوع سیستم تولید گوشت گاو، اکثر مواد مغذی مورد نیاز گاو گوشتی در طول عمر با خوراک های غیرخوراکی انسان تامین می شود.
تنها 7 درصد از خوراک مصرفی گاوهای گوشتی در طول زندگی را دانه ذرت تشکیل می دهد. بهبود کارایی تولید ذرت به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی نسبت به عملکرد ذرت صرف نظر از اینکه ذرت برای مصرف انسان، مصرف گاو گاو یا سوخت استفاده می شود، به بهبود پایداری کمک می کند.
علاوه بر بهبود راندمان رشد، دانه ذرت در مرحله تکمیل به گاوها تغذیه می شود زیرا با افزایش رسوب چربی (به ویژه چربی درون عضلانی یا طعمی) درجه کیفی لاشه را افزایش می دهد که منجر به محصول مطلوب تری برای مصرف کنندگان می شود.
هنگامی که کل خوراک مصرفی گاو در طول زندگی محاسبه شود (یعنی تمام خوراکی که آنها از بدو تولد تا برداشت مصرف می کنند).
ذرت تنها تقریباً 7 درصد از جیره دام را تشکیل می دهد. 93 درصد دیگر رژیم غذایی حیوان عمدتاً شامل خوراکی است که برای انسان غیرقابل خوردن است.