رب گوجه فرنگی چیست؟ و نحوه انتخاب رب گوجه فرنگی مناسب برای استفاده بدون آسیب به سلامتی.
اختراع نمونه اولیه رب گوجه فرنگی منسوب به سرآشپزهای ایتالیایی که در قرن نوزدهم سعی کردند از گوجه فرنگی با افزودن فلفل، روغن زیتون و سیر سس درست کنند.
رب گوجه وسام محصول عملیات حرارتی گوجه فرنگی است.
در حین تولید (ساخت) گوجه فرنگی رسیده (گوجه فرنگی) از دانه و پوست پاک می شود و می جوشانند. در حین پخت، رطوبت موجود در گوجه فرنگی تبخیر می شود و غلظت ماده خشک افزایش می یابد.
منطقاً هر چه نسبت ماده خشک رب گوجه فرنگی بیشتر باشد، گوجه فرنگی بیشتری در تولید آن استفاده شده و بهتر است.
به طور معمول، هیچ ماده اضافی به خمیر اضافه نمی شود، زیرا همه چیزهایی که نیاز دارید از قبل در میوه گوجه فرنگی وجود دارد، از جمله مقدار معینی قند و نمک.
به منظور محافظت از مصرف کنندگان در برابر یک محصول با کیفیت پایین، GOST 3343-89 به تصویب رسید که بر اساس آن محصولی که محتوای ماده خشک در آن حداقل 25٪ (از 25٪ تا 40٪) باشد را می توان خمیر گوجه فرنگی نامید.
در این غلظت، رب ضخامت دلپذیری دارد – حاوی چیزی است که به آن قاشق می گویند.
افزودن سایر مواد به ترکیب رب گوجه فرنگی تولید شده مطابق با GOST ممنوع است، به جز آب، نمک و رب گوجه فرنگی.
با توجه به شاخص های کیفی، محصولات گوجه فرنگی به انواع مختلف تقسیم می شوند: پوره گوجه فرنگی (که در آن میزان ماده خشک می تواند به 25٪ برسد) و رب گوجه فرنگی که به نوبه خود می تواند سه گونه باشد: اضافی، برتر و اول.
نمک را می توان به رب (رب گوجه فرنگی نمکی حاوی حداکثر 10 درصد جرم کل آن است) و ادویه جات اضافه کرد، در حالی که چنین رب گوجه فرنگی فقط با کیفیت اول تولید می شود.