کشف دو جنازه بر روی فرش نگین فیروزه کاشان جنجال به پا کرد

فرش ایرانی کالایی جدایی ناپذیر از هنر و فرهنگ ایرانی است.

بی شک یکی از برجسته ترین مظاهر سبک زندگی ایرانی است که قدمت آن به ایران باستان (حدود 500 سال قبل از میلاد) می رسد.

«مهارت های سنتی قالی بافی» در استان فارس و شهرستان کاشان در سال 2010 در فهرست میراث فرهنگی ناملموس یونسکو به ثبت رسید.

نقش و نگار فرش نگین فیروزه کاشان شما را به یاد باغ ایرانی پر از گیاهان، پرندگان و جانوران می اندازد.

پشم، پنبه و ابریشم رایج ترین مواد در قالی بافی هستند.

رئیس سازمان صنعت، معدن و تجارت استان کرمان از صادرات بیش از 2 میلیون دلار فرش دستباف از این استان به سایر کشورها خبر داد.

بیش از 2 میلیون دلار از صادرات فرش استان کرمان

مهدی حسین نژادیان روز یکشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهار داشت: در یک سال گذشته بالغ بر دو میلیون دلار فرش دستباف از این استان به کشورهای دیگر صادر شده است.

قالی بافی از هنرهای ایرانی شناخته شده در سطح جهان است و در شهرهای مختلف ایران به ویژه استان های کرمان، اصفهان و چهار محال و بختیاری نیز رواج زیادی دارد.

روح‌الله لطیفی، سخنگوی گمرک ایران در تاریخ ۲۸ آذر ۱۳۹۹ ارزش صادرات فرش دستباف کشور را ۴۸.۹ میلیون دلار در هشت ماه گذشته (از ۲۹ اسفند ۱۳۹۹) اعلام کرد.

روح الله لطیفی به فرش فیروزه گفت: این رقم کاهش 800 هزار دلاری را نشان می دهد که با توجه به همه گیری و بسته بودن مرزها منطقی به نظر می رسد.

بسیاری از مشکلات حل نشده در تاریخ فرش ایرانی وجود دارد.

به طور کلی، معمولاً مشکلاتی است که در سایر شاخه‌های هنر و صنایع دستی ایران نیز وجود دارد.

یک فرش موضوعی با دوام بی‌نهایت نیست: اگر دائماً مورد استفاده قرار گیرد، معمولاً طی یک یا دو نسل (مثلاً در 50 سال آینده) از بین می‌رود.

نمونه‌های معدودی که از گذشته باقی مانده‌اند، نمونه‌هایی هستند که به‌طور تصادفی زنده مانده‌اند، مانند فرش پازیریک که توسط یخ‌های قطبی نجات یافته و قطعه نادری که به دلیل شرایط مساعد سرداب یا زیرزمینی باقی مانده است.

به دلیل تغییر در کاربرد آنها – به ویژه در مواقع خطر – از پوشش های کف به اشیاء تزئینی به دلیل منحصر به فرد بودن، نادر بودن یا کیفیت یا طراحی برتر آنها.

یا با تصرف در قصر یا اهداء به مکان مقدسی مانند زیارتگاه.

این در تضاد با صنایع دستی مانند شمعدان فلزی است که حتی با همان سوختی که استفاده می کند – روغن ضد زنگ – حفظ می شود.

برای پیمودن ردپای فرش در طول تاریخ آن، باید از هر مدرکی که در دسترس است استفاده کرد.