به دلیل داشتن پتاسیم کشمش و فشار خون، به کاهش اسیدیته در بدن کمک می کند.
اسیدوز متابولیک غیرطبیعی وضعیتی است که منجر به تجمع سموم در بدن می شود و ممکن است باعث آرتریت، نقرس، سنگ کلیه و بیماری قلبی شود.
علاوه بر این، پتاسیم سطح مایعات را در بدن تنظیم می کند و تأثیر مستقیم و مفیدی بر فشار خون دارد. کشمش ها به دلیل عملکردشان به عنوان غذاهای قلیایی بر اساس رژیم غذایی اسید قلیایی طبقه بندی می شوند.
کشمش حاوی ترکیبات پلی فنولی با خواص ضد التهابی و ضد باکتریایی قوی است که به مبارزه با عفونت ها و حمایت از پاسخ ایمنی کمک می کند.
پلی فنول های موجود در کشمش دارای خواص آنتی اکسیدانی قابل توجهی است که به ویژه بر سلامت چشم تأثیر می گذارد.
آنتی اکسیدان ها مولکول های مضر رادیکال های آزاد را از بین می برند و از آسیب جدی به سلول های بدن ما جلوگیری می کنند.
کشمش مقادیر خوبی از آهن (23٪ از RDI، مصرف روزانه توصیه شده برای یک بزرگسال متوسط) و مس (35٪ از RDI) را فراهم می کند.
آهن از تولید گلبول های قرمز حمایت می کند و از کم خونی جلوگیری می کند و در عین حال به بهبود سطح انرژی کمک می کند. مس باعث انعقاد خون و بهبود سریع زخم می شود.
کاتچین ها ترکیبات آنتی اکسیدانی قوی هستند که به طور طبیعی در کشمش یافت می شوند. اعتقاد بر این است که آنها با جلوگیری از عملکرد مضر مولکول های رادیکال آزاد، محافظت ضد سرطانی را ارائه می دهند.
هنگامی که آسیب رادیکال های آزاد انباشته می شود، باعث التهاب می شود که می تواند ایجاد شود و منجر به آسیب سلولی گسترده تر و جهش های بالقوه سرطانی شود.
آخرین اما نه کم اهمیت، کشمش از سلامت سیستم عصبی حمایت می کند. آنها منبع خوبی از ویتامین های گروه B، به ویژه ویتامین های B1، B2 و B6 هستند.