قبل از اختراع چراغ قوه های کوچک، تنها منبع نور خروجی در مکان هایی که منبع ثابت برق وجود نداشت، شمع ها و لامپ ها بودند. اینها بدون شک مفید بودند اما خطر آتش سوزی قطعی بودند. آنها قابل حمل هم نبودند، که باعث شد مردم به دنبال راه حلی پایدارتر و آسان تر باشند.
اختراع اولین چراغ قوه شارژی دوحالته بسیار مهم بود زیرا به مردم این امکان را می داد که مناطق را در تاریکی بررسی کنند بدون اینکه خطر سوختن چیزی یا حتی خودشان را تهدید کنند. آیا می توانید مصیبت پلیس و سایر مقامات را تصور کنید که با شمع در دست به بررسی یک کوچه تاریک می روند!
لامپ رشته‌ای که در اولین چراغ قوه‌ها استفاده شد، ظرفیت ارائه مقدار بسیار محدودی نور را داشت، اما این اختراع برای جرقه‌زنی حرکتی جدید کافی بود که سپس به اختراعات بزرگ‌تری منجر شد. لامپ شیشه ای در اولین چراغ قوه ای که تا به حال ساخته شد بسیار کوچک بود و با باتری سلول خشک تغذیه می شد. این باتری‌های با اندازه متوسط اصلاً برای حمل و نقل سخت نبودند. اولین چراغ قوه شامل یک سیلندر کاغذ، بازتابنده، باتری و لامپ بود. از بازتابنده برای تمرکز پرتو نور استفاده می شد و چیزی است که هنوز در چراغ قوه های مدرن استفاده می شود. اگرچه، بسیاری از بقیه مکانیسم ها تغییر کرده و با توجه به ماهیت وظیفه ای که چراغ قوه برای انجام آن در نظر گرفته شده است، اصلاح شده است.
تغییرات جدید در چراغ قوه از زمان اختراع آنها
چراغ قوه پلیسی کوچک مدرن بسیار متفاوت از چراغ قوه هایی هستند که در اواخر قرن نوزدهم اختراع شدند. از استفاده از یک لامپ بسیار کوچک گرفته تا استفاده از لامپ های رشته ای بزرگ و دیودهای ساطع کننده نور، چراغ قوه ها برای همیشه تغییر کرده اند. با این حال، این واقعیت که این اختراع برای صنعت و همچنین جامعه بسیار مهم بود، هرگز قابل انکار نیست.
در قرن نوزدهم، دیوید میسل به دیودهای ساطع کننده نور دسترسی نداشت. آنها خیلی دیرتر اختراع شدند. از این رو، او از لامپ های رشته ای استفاده کرد تا آزمایش های خود را انجام دهد و در نهایت چیزی بزرگ اختراع کند. این مدل از چراغ قوه بسیار ابتدایی بود و کار با آن آسان بود، که باعث می شد برای توده هایی که نیاز مبرم به چنین وسیله الکترونیکی داشتند، در دسترس باشد و کمتر ترسناک باشد. از آنجایی که منبع نور با احتراق تغذیه نمی شد، چراغ قوه برای بسیاری آه آرامش بخش بود.
اما در روزگار کنونی، چراغ قوه اسرائیلی دیگر از طرح های ابتدایی استفاده نمی کنند. برخی از باتری های قابل شارژ استفاده می کنند. این باتری های قابل شارژ را می توان از طریق برق یا از طریق انرژی خورشیدی شارژ کرد. لامپ های رشته ای و دیودهای ساطع کننده نور که امروزه در چراغ قوه ها استفاده می شوند، نور بسیار بیشتری را ارائه می دهند. روکش هایی که اکنون در تولید چراغ قوه استفاده می شوند نیز سبک تر هستند و حمل آن راحت تر است. چیزی که بین اولین چراغ قوه ها و چراغ قوه های LED و چراغ قوه های جدید که امروزه استفاده می کنیم ثابت مانده است، این واقعیت است که همه آنها یک مکانیسم روشن/خاموش بسیار ساده دارند. با فشار دادن ON مدار الکتریکی کامل می شود و منبع نور شروع به کار می کند. وقتی OFF را فشار می دهیم، مدار خراب می شود و از این رو لامپ رشته ای یا دیود ساطع کننده نور دیگر هیچ برقی دریافت نمی کند.
در حال حاضر، ما چراغ قوه های کلاه ایمنی برای کمپینگ ها و باستان شناسان، لامپ های رشته ای برای خانه ها، و چراغ قوه های جدید برای بچه ها در میان انواع دیگر داریم.
آیا میدانستید…
چراغ قوه به ما در مشاهده ضریب شکست الماس کمک می کند، بنابراین به ما می گوید که آیا آنها واقعی هستند یا خیر.
تایتانیک هیچ چراغ قوه ای نداشت، با این حال، فیلم دارد.
باتری های تلفن دارای اصول چراغ قوه مشابه سایر باتری های قابل حمل هستند.
برای قرار دادن باتری های قلمی در چراغ قوه، ابتدا درپوش انتهایی چراغ قوه شارژی مکانیکی را در خلاف جهت عقربه های ساعت بچرخانید تا قاب باتری باز شود، سپس نگهدارنده باتری را بردارید. پس از آن باتری ها را در جعبه باتری قرار دهید. اطمینان حاصل کنید که باتری ها را طوری قرار داده اید که علامت های + و – در سمت راست مطابقت داشته باشند.
چراغ قوه از عدسی محدب استفاده می کند.
می توانید یک بازتابنده چراغ قوه از فویل آلومینیومی بسازید.
- منابع:
- تبلیغات:
