در ایران، برنامه به نژادی گردو از سال 1363 با انتخاب ژرم پلاسم بومی آغاز شد. این پروژه منجر به انتخاب چند ژنوتیپ برتر شد که از بین آنها دو رقم جدید جمال و دماوند در سال 2010 منتشر شد. مرحله دوم این برنامه با هدف انتخاب ارقام دیربرگ و جانبی در اوایل سال 1379 انجام شد.
در مجموع 39 ژنوتیپ امیدبخش گردو از بیش از 41000 هکتار از کاشت گردو در تهران قزوین انتخاب شد. استان های زنجان، آذربایجان غربی، کرمان، خراسان رضوی، سمنان و یزد.
در سال 1385، ژنوتیپ‌ها به پایه‌های نهال پیوند زدند و در فواصل کاشت 7×7 متر (سیستم مربع) در طرح آزمایشی شبکه‌ای 6×7، با دو تکرار و سه درخت در هر کرت کشت شدند. باغ آزمایشی در کرج و در ایستگاه تحقیقاتی گردو رابر در استان کرمان شد. سه رقم تجاری شامل «چندلر»، «جمال» و «روند د مونتیناک» به عنوان ارقام مرجع در این آزمایش قرار گرفتند.
خصوصیات فنولوژیکی و پومولوژیک ژنوتیپ های امیدوارکننده تا سال 2018 مورد مطالعه قرار گرفت. چهار رقم جدید در سال 2019 رهاسازی شد.
صفات فنولوژیکی و پومولوژیکی ارقام انتخابی با استفاده از توصیفگر گردو موسسه بین المللی منابع ژنتیکی گیاهی (1994) و اتحادیه بین المللی حفاظت از ارقام جدید گیاهان (1999) مورد ارزیابی قرار گرفت.
همچنین حساسیت نسبی ارقام جدید به آنتراکنوز توسط دستجردی و حسنی (2009) مورد آزمایش قرار گرفت. بیماری‌های بلایت و شانکر پوست نیز همانطور که توسط Silsepur و همکاران توصیف شده است، ارزیابی شدند و Sole«پرشیا» با رفتار برگ‌ریزی دیررس (در حدود تاریخ برگ‌دهی «چندلر») مشخص می‌شود که به جلوگیری از یخبندان اواخر بهار کمک می‌کند.
عادات گلدهی اولیه این رقم به آن امکان گرده افشانی متقاطع با “چندلر” را می دهد. . عادت باربری جانبی دارد و بیشتر جوانه ها مولد هستند (60 تا 80 درصد). قدرت متوسط است.
عملکرد در این رقم به اندازه «چندلر» است. اندازه مهره متوسط و وزن آن 10.5 گرم است، و مهره دارای پوسته نازک (0.93 میلی متر) و درصد بیشتری از مغز (63٪) در مقایسه با چندلر و سایر ارقام است. هسته به راحتی از پوسته جدا می شود و رنگ روشن و فوق العاده ای دارد. پر بودن هسته خوب است. زمان رسیدن زودرس و متوسط است.
