کشت گوجه فرنگی ریز گیلاسی یک صنعت بزرگ است و تولید جهانی در سال 2018 حدود 182 میلیون تن در سال 2018 برآورد شد که در سال 2020 به 186 میلیون تن افزایش یافت.
مشخص است که شرایط رشد مانند در دسترس بودن آب می تواند بر رشد، متابولیسم و عملکرد گیاهان تأثیر بگذارد. عوامل محدود کننده کلیدی که باید در رشد محصول در نظر گرفته شوند، در دسترس بودن آب، دما، شوری و آلاینده ها هستند.
سیستم های گلخانه ای امکان کنترل بسیاری از عوامل در کشت گوجه فرنگی از جمله شدت نور، دما و رطوبت را فراهم می کنند. در دسترس بودن آب بر رشد گیاه، سرعت فتوسنتز، تولید میوه و کیفیت محصول گوجه فرنگی تأثیر می گذارد.
به همین دلیل، استفاده از کوددهی گیاهی در ترکیب با سیستم آبیاری قطره ای در کشت گوجه فرنگی به طور فزاینده ای رایج می شود. این سیستم ها نه تنها برای آبیاری منظم و مطمئن گوجه فرنگی، بلکه برای استفاده از دوز کنترل شده کود اضافه شده در زمان های تنظیم شده در مرحله رشد مفید هستند.
یک مطالعه در سال 2010 با تمرکز بر اثرات خشکسالی در گیاهان گوجه فرنگی، پنج گونه از گیاهان گوجه فرنگی گیلاسی کوساکو، جوزفینا، کاتالینا، سالومه و زارینا را پرورش داد و آنها را تحت 50 درصد رژیم آبیاری استاندارد در مقایسه با شاهد با 100 درصد قرار داد.
این مطالعه نشان داد که رقم زارینا متحمل ترین نسبت به تنش بود و زیست توده بیشتر، محتوای آب نسبی برگ، سرعت رشد نسبی و فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتر را نشان داد.
نویسندگان به این نتیجه رسیدند که گیاهان گوجه فرنگی تفاوت های ژنوتیپی را نسبت به تنش اکسیداتیو ناشی از خشکی نشان می دهند و پیشنهاد کردند که از رقم زارینا در هر مطالعه ای با هدف بهبود رشد گیاهان مقاوم به خشکی استفاده شود.
با این حال، شایان ذکر است که تنش ناشی از خشکسالی و گرما رشد و عملکرد محصولات گوجه فرنگی را کاهش می دهد، اما محتوای کاروتنوئید و فعالیت آنزیم آنتی اکسیدانی آنها را افزایش می دهد، احتمالاً به دلیل افزایش استرس اکسیداتیو ناشی از چنین شرایطی .
